The financial services contracts regime (FSCR) allows EEA firms to run off their regulated business in the UK, if the UK leaves the EU without an implementation period. This consultation paper sets out details of the FSCR and the rules that the FCA proposes to apply to firms during the regime.
Vide : FSCR
Mediation door de AMF
Problemen met een financiële tussenpersoon of uitgevende instelling? De AMF Ombudsman en haar team staan tot uw beschikking om uw geschil in der minne op te lossen binnen een redelijke termijn. AMF Mediation is een gratis openbare dienst waarin de Franse wet voorziet.
________________________________________
Vous rencontrez une difficulté avec un intermédiaire financier ou un émetteur ? Le Médiateur de l’AMF Français et son équipe sont à votre disposition pour résoudre, à l’amiable, votre différend dans un délai raisonnable. La Médiation de l’AMF est un service public gratuit prévu par la loi.
Zie/voire: AMF
The British Government announced that it might introduce a temporary permissions regime for inbound passporting EEA firms and funds.
If there is not an implementation period and the passporting regime falls away when the UK leaves the EU, the temporary permissions regime will provide a backstop to ensure firms and funds can continue their business with minimal disruption.
It will allow inbound firms to continue operating in the UK within the scope of their current permissions for a limited period after exit day, while seeking full UK authorisation. It will also allow funds with a passport to continue temporarily marketing in the UK.
Vide the Announcement of the FCA
On 2 October 2018 the Commission brought an action for failure to fulfil obligations before the Court of Justice.
The Commission argues that (i) by lowering the retirement age and applying that new retirement age to judges appointed to the Supreme Court up until 3 April 2018 and (ii) granting the President of the Republic of Poland the discretion to extend the active judicial service of Supreme Court judges, Poland has infringed EU law.
On 3 April 2018 the new Polish Law on the Supreme Court (‘the Law on the Supreme Court’) entered into force. Under that Law, the retirement age for Supreme Court judges has been lowered to 65.
The new age limit applies as from the date of entry into force of that Law, including with regard to judges of that court appointed before that date. It is possible for Supreme Court judges to continue in active judicial service beyond the age of 65 but this is subject to the submission of a statement indicating the desire of the judge concerned to continue to perform his duties and a certificate stating that his state of health allows him to serve and must be consented to by the President of the Republic of Poland.
In giving that consent, the President of the Republic of Poland would not be bound by any criterion and his decision would not be subject to any form of judicial review.
The Court grants the Commission’s request for interim measures.
Vide the Decision in French
The Court of Justice alone has jurisdiction to determine whether the legality of the ECB’s decision opposing the acquisition by Fininvest and Mr Berlusconi of a qualifying holding in Banca Mediolanum is affected by any defects vitiating the preparatory acts by the Banca d’Italia.
The Court ruled that the ECB has exclusive competence to decide whether or not to authorise the proposed acquisition at the end of the procedure at issue, which is laid down in the context of the banking union’s single supervisory mechanism, for the effective and consistent functioning of which the ECB is responsible.
Consequently, the EU Courts alone have jurisdiction to determine, as an incidental matter, whether the legality of the ECB’s decision of 25 October 2016 is affected by any defects of the preparatory acts adopted by the Banca d’Italia. The legality of those acts cannot be reviewed by the national courts. It is irrelevant in that regard that an action such as the ‘azione di ottemperanza’ has been brought before a national court.
Vide the
Mr Ilmārs Rimšēvičs, Governor of the Latvijas Banka (Bank of Latvia), was suspended from office by a decision of the Korupcijas novēršanas un apkarošanas birojs (Office for the prevention and combating of corruption, Latvia) because he is suspected of having traded in influence for the benefit of a Latvian bank.
The actions brought by Mr Rimšēvičs (C-202/18) and the European Central Bank (ECB) (C-238/18) against that decision are the first cases brought before the Court of Justice on the basis of the power conferred on it by Article 14.2 of the Statute of the European System of Central Banks and of the European Central Bank1 (‘the ESCB’ and ‘the ECB’, respectively) for a ruling on decisions relieving Governors of the central banks of the Member States from office.
That power derives, inter alia, from the fact that Governors of the central banks of the Member States whose currency is the euro, even though appointed and relieved from office by the Member States, are also members of a body forming part of an EU institution, that is, the Governing Council of the ECB.
In the Opinion, Advocate General Juliane Kokott proposes that the Court should rule that, by prohibiting Mr Rimšēvičs from performing his duties as Governor of the Bank of Latvia without providing the Court with evidence of the acts which it alleges he committed, the Republic of Latvia has failed to fulfil its obligations under the Statute of the ESCB and of the ECB. That statute provides that ‘a Governor may be relieved from office only if he no longer fulfils the conditions required for the performance of his duties or if he has been guilty of serious misconduct’. As the Advocate General points out, the Court’s task is to determine whether a Member State which has relieved a Governor of its central bank from office has shown to the requisite legal standard that those conditions are met.
First of all, the Advocate General observes that the measures adopted in the present case in respect of Mr Rimšēvičs, although temporary, nonetheless constitute being ‘relieved from office’ within the meaning of Article 14.2 of the Statute of the ESCB and of the ECB, because, in order for a measure to fall within its scope, that notion concerns not the form of that measure and its status under national law, but its substance and tangible effects. In the present case, the tangible effect of the measures imposed on Mr Rimšēvičs is that he is prevented from performing his duties as Governor of the Bank of Latvia and as member of the Governing Council of the European Central Bank.
Vide:
The European Securities and Markets Authority (ESMA) has issued a statement on 19 December 2018 to remind firms, providing investment services, of their obligations to provide clients with information on the implications of the United Kingdom’s (UK) withdrawal from the European Union (EU) on their relationship with clients and on the impact of Brexit-related measures that a firm has taken or intends to take.
The statement is addressed to UK firms that provide services in EU27 Member States, as well as EU27 firms that deal with clients based in the UK.
Het wrakingsverzoek tegen de hele strafkamer van de Hoge Raad is ongegrond. Tot dat oordeel komt de wrakingskamer van de Hoge Raad.
Het wrakingsverzoek was gericht tegen de werkwijze van de Hoge Raad, waarin drie of vijf raadsheren een zaak beslissen, maar de overige leden van een kamer (in dit geval de strafkamer) deelnemen aan de beraadslaging over die zaak. Met zijn beslissing volgt de Hoge Raad op hoofdlijnen de conclusie van procureur-generaal Silvis, die had geadviseerd het wrakingsverzoek te verwerpen.
Zie de uitspraak:
https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:HR:2018:2397
De veroordelingen van de voormalig minister-president van Curaçao Schotte en zijn partner wegens onder meer ambtelijke corruptie en witwassen blijven in stand. Dat heeft de Hoge Raad op 27 november 2018 geoordeeld. Ook de opgelegde straffen zijn definitief.
Schotte was ten tijde van de bewezen strafbare feiten politicus in Curaçao. Hij richtte de politieke partij Movementu Future Korsou (MFK) op. Met ingang van 10 oktober 2010 was Schotte de eerste minister-president van Curaçao. Deze functie bekleedde hij tot eind september 2012. De medeverdachte is zijn partner.
Ambtelijke corruptie
In de strafzaak tegen Schotte staat ambtelijke corruptie centraal. Het hof vond onder meer bewezen dat hij giften, bestaande uit hoge geldbedragen, had aangenomen van een bevriende Italiaanse zakenman die bedoeld waren om hem te bewegen tot het doen van tegenprestaties. Om de herkomst van die bedragen te maskeren heeft hij facturen vals opgemaakt. Ook hebben de verdachte en zijn medeverdachte zich in de visie van het hof schuldig gemaakt aan witwassen en het voorhanden hebben van zogenoemde ‘frequency jammers’, die zijn ontworpen voor het veroorzaken van storingen in telecommunicatie.
Gevangenisstraf
Schotte werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar. Als bijkomende straf werd hij voor een periode van vijf jaar ontzet uit het recht om te worden verkozen bij verkiezingen. Zijn partner kreeg een gevangenisstraf van vijftien maanden waarvan zes maanden voorwaardelijk wegens witwassen. Beide verdachten stelden beroep in cassatie in.
Verwerping cassatieberoep
Hoge Raad der Nederlanden
In het arrest gaat de Hoge Raad onder meer in op de cassatieklachten die zich richten tegen het door het hof gebruikte bewijs voor de ambtelijke omkoping. Schotte stelt onder meer dat in zijn visie geen sprake is geweest van giften om hem om te kopen maar dat slechts sprake is geweest van financiering voor zijn op te richten partij MFK. Het hof oordeelde dat de geldbedragen ook waarde hadden voor de verdachte als deze geheel of gedeeltelijk zijn gebruikt voor de financiering van die op te richten partij. Ook in dat geval is sprake van giften. Deze giften werden gedaan om van Schotte in zijn politieke functies onder meer een voorkeursbehandeling te krijgen. De Hoge Raad vindt dit oordeel van het hof niet onjuist en ook voldoende gemotiveerd.
Ook de overige cassatiemiddelen in de zaken van Schotte en zijn partner leiden niet tot vernietiging van de uitspraken. Beide veroordelingen zijn hiermee definitief.
Ga naar de uitspraken:
https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:HR:2018:2157
https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:HR:2018:2158
Op 1 november 2018 vond de maandelijkse lunch van de Haagse cassatiebalie weer plaats, dit keer ten kantore van Salomons Van der Valk te Den Haag. Inleider was mr. Bruning. Besproken werden twee films van de Hoge Raad: Meer dan regeltjes uit 2006 en De zaak Jan M.
